آیا می شود اندوه را جشن گرفت؟
در اندوه غرق نشو،بلکه نظاره گر آن باش و از آن لذت ببر،زیرا اندوه زیبایی هایخود را دارد.
تو تا حالا نظاره گر نبوده ای.تو بقدری در اندوه غرق میشوی که به زیبایی های
لحظات غم و اندوه پی نمیبری.اگر ۱ بار توجه کنی میفهمی تا به حال چه گنج گرانبهایی را ازکف داده ای.
وقتی که آدم شاد است هیچ گاه مانند زمانی که غمگین است، عمیق نیست
اندوه عمق دارد،در حالی که شادی ،سطحی است.
برای مثال:این آدمهای به ظاهر شاد را تماشا کن همیشه لبخند به لب دارند و
دارند از خوشحالی بال درمی آورند.
میفهمی که آنها همیشه سطحی و کم مایه هستند.آنها هیچ عمقی ندارند.
(شادی مانند موج دریاست که بر روی سطح آب روان است.در حالی که اندوه،
همچون اقیانوس است.)
شادی،شلوغ و پرسرو صدا است.ولی غم دارای سکوتی خاص است.شادی
مانند روز است و اندوه مانند شب.شادی نور است و اندوه تاریکی است.نور
می آید و میرود،ولی تاریکی می ماند،روشنایی گاهی اتفاق می افتد ولی
تاریکی همیشه هست.
اگر به وادی اندوه قدم بگذاری،همه این چیزها را احساس خواهی کرد.
آنگاه خواهی فهمید اندوه همچون شیئی است که تو شاهد و نظاره گر
آن هستی و یکدفعه احساس شادی می کنی.چه اندوه زیبایی!
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
( تقدیم به یک دوست )
چشم به راه
آرزویی است مرا در دل که روان سوزد و جان کاهد
هر دم آن مرد هوسران را با غم و اشک و فغان خواهد
به خدا در دل جانم نیست هیچ جز حسرت دیدارش
سوختم از غم و کی باشد غم من مایه آزارش
نگران دیده به ره دارم
شاید آن گمشده باز آید
سایه ای تا که به در افتد من هراسان بدوم بر در
چون شتابان گذرد سایه خیره گردم به در دیگر
همه شب در دل این بستر جانم آن گمشده را جوید
آمدن تو چه زیباست
امشب از آسمان دیده تو روی شعرم ستاره می بارد
در زمستان دشت کاغذها پنجه هایم جرقه می کارد
آمدن تو چه زیباست
آری آغاز دوست داشتن است گرچه پایان راه ناپیداست
من به پایان دگر نیندیشم که همین دوست داشتن زیباست
از سیاهی چرا هراسیدن شب پر از قطره های الماس است
آنچه از شب به جای می ماند عطر خواب آور گل یاس است
آه بگذار گم شوم در تو کس نیابد دگر نشانه من
دانی از زندگی چه می خواهم من تو باشم...تو...پای تا سر تو
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
عشق خدایی است،خدایی که جهان را امنیت میبخشد
آن که عشق را نیابد هیچ نمیابد
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
امروز هم از خواب بلند شدم... اما آسمان امروز رنگ دیگر دارد به کنار پنجره رفتم
نسیم با دستان سردش صورتم را نوازش میکرد و از لابه لای هزار تار عبور میکرد
چشمانم را آرام باز کردم پیچکها با هزاران چشم سبز مرا نظاره میکردند
آری امروز روز آمدن توست و چه زیباست روز آمدن تو
( تقدیم به یک دوست)
عشق.
ای شب از رویای تو رنگین شده سینه از عطر توام سنگین شده
ای به روی چشم من گسترده خویش شادی ام بخشیده از اندوه بیش
همچو بارانی که شوید جسم خاک هستی ام ز آلودگی ها کرده پاک
از تپش های تن سوزان من آتشی در سایه مژگان من
با توام دیگرز دردی بیم نیست هست اگر،جز درد خوشبختیم نیست
ای دو چشمانت چمنزاران من
داغ چشمت خورده بر چشمان منبیش از اینت گر که در خود داشتم هر کسی را تو نمی انگاشتم
آه،ای با جان من آمیخته ای مرا از گور من انگیخته
چون ستاره، با دو بال زرنشان آمده از دور دست آسمان
ای به زیر پوستم پنهان شده
همچو خون در پوستم جوشان شده
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
تو را دوستت دارم..................
تو را من به اندازه آسمان دوست دارم
تو را چون گذرگاه پروانگان دوست دارم
تو را دوست دارم و تاوانش هر چه باشد باز هم تو را دوست دارم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گر جمله ی آفاق همه غم بگرفت بی غم بود آن که عشق محکم بگرفت
یک ذره نگر که پای در عشق بکوفت و آن ذره جهان شد و دو عالم بگرفت