واقعآ دلتنگ توئم..............
تو آن جاییو من این جا
در این فکر
که تا چه حد دوستت دارم
در این فکر
که تاچه حد برایم باارزشی
در این فکر
که تا چه حد دلتنگ توئم
واقعآ دا تنگ توئم
دوستان زیادی دارم ولی تو چیز دیگری هستی
شبها به آسمان نگاه میکنم وچشمان ترا جستجو میکنم با خود میگویم چه میکنی؟
آیا تو هم داری به آسمان نگاه میکنی؟آیا مرا دوست داری؟.................................
واقعآ دل تنگ توئم و میخواهم این را بدانی
مهم نیست به کجا میروم و که را میبینم یا چه میکنم...
ولی این را بدون
دوستی ای چنین ژرف که در وجود تو
یافته ام را در دیگری نخواهم یافت
(((دوستت دارم،دوستت دارمو باز هم دوستت دارم)))
آغاز عشق........
دوستت دارمگاه انسان باید در سختی باشد،تا به دیگری دست یاری دهد
گاه انسان باید با بخت بد روبرو شودتاهدفش رابهتر بشناسد
گاه به طوفان نیاز است تا او قدر آرامش بداند
گاه باید به او آسیب رسد تا با احساس تر شود
گاه بایددر شک و تردید باشد تا به دیگری اطمینان کند
گاه باید در گوشه ای تنها بماند تا واقعیت وجود خود را بشناسد
گاه باید از شیفتگی رها شود تابه آگاهی برسد
گاه باید کاملأ بی احساس باشد تا بتواند همه چیز را حس کند
گاه باید در اوج شور و احساس بود تا به قلب او راه یافت
چه بسیار از اینها را پشت سر گذاشته ام و میدانم نه تنها آماده عاشق تو شدن هستم
بلکه عاشق تو هستم
بعد از این......
بعد از این تنهایی ام را با تو قسمت میکنم
وسعت احساس شب را با تو خلوت میکنم
می نشینم رو به رویت مثل حس آیینه
ساده اما عاشقانه با تو صحبت می کنم
تو نگاهم میکنی اما نه همچون عاشقان
بی کسی،بی سر پناهی روزهایم را گرفت
من غریبی رفته از یادم ،شکایت میکنم
با همه گویم غزل ای نازنین
با همه نامهربانی ها رقابت میکنم