صدای سازش

              باز هم صدای سازش مرا فرا میخواند و گواهی بودنش را میداد
                                                  
                              قلبم همانند ساعت تیک و تاک میکرد

و خبر از لحظه دیدارش میداد
                                              به حیاط خانه همسایه نگاه کردم

هزاران چشم نارنجی و زرد مرا نظاره میکردند

                                              و صدای خستگی پاهایش را میدادند
به پنجره نگاه کردم
                            
                                             دیگر چشمانم تحمل دوری نداشت

سایه اش را در پشت هزاران بافت نظاره میکردم
                                                            
                                             و صدای هنرمندش را میشنیدم

با هر بار تکان سایه و حرکات انگشتانش
          
                                             عشق را در قلبم حس میکردم

میخواستم فریاد بزنم تا صدایم را بشنود

                                            بگویم دوستت دارم

اما گویی قفلی بر لبانم حلقه زده بود

                                             و صحبت سکوت را بر آنان بسته بود

نا خود به خود آمدم و او را که مات بر من خیره شده بود نگریستم

                                            با چشمان سیاهش مرا بر انداز میکرد

زبانم قفل
                و چشمانم همچون ماهی که آب را میجوید خیره بر او

ای کاش میتوانستم بگویم .............