آرزوی کربلا

((شهادت جان گداز سالار شهدا امام حسین (ع)و یاران گرامی این عزیز را به تمامی

مردم جهان اعم از شیعه،سونی و .... تسلیت میگویم))

نیمه شب آهی کشیدم بر زمین و آسمان

عکس یارم دیدم              آرزوی دیدن کربلا

دلشکسته بر سر سجاده            چشم من سنگین شد

          بوی یاس بوی عنبر                                 بوی خوش عطر دلاور

        بوی یار بوی عباس(ع)                               یا ابالفضل یار زهرا

دیدمش سینه به سینه چون دلاور بر زمین

                                                     دیدمش باشد کنار یا حسین پر دلیر

یک فرشته در کنارش آمده روی زمین

                                                      نام خانم صداقت ، زینب پاک زمین

هر چه دیدم من ندیدم یار خود!

                                                     در کنارش دیدمش طفلی مثال روی ماه

پشت آن دیدم یه خیمه پر زنور

                                                     ذوالجلال دیدم مثال کوه نور

آمدم یارم برای دیدنت

                                                    آمدم باشم به زیر پای تو

آمدم از پشت دشت کربلا

                                                   آمدم بینم ز چشمان تو را

دیدمش بر راست دست یک جوانی چئن ستاره پر ز نور

نام آن بردم علی اکبر در آن دشت وسیع

                                         ۷ فرشته آمدند روی زمین

نام آن بودش کلید ۷ بهشت

                                         چون جوان بود عزیز یا حسین

یار من آمد به دیدار دلم 

                                          یار من نامش عزیز است و بلند

چهره یارم چو دیدم رنگ ز رخسارم پرید

                                            عکس خود دیدم در آن چشم سیاه

یک قدم بر داشتم

                                              ناگهان بر خواستم     

                                                     

بوی سرما

                                            بوی سرما

در این سرمای بی همتا

در این شهر پراز سرما

در این خانه،در آن خانه

قهر آتش، بوی خاک

کودکی در پشت قاب                                            در شب برف و یخی

                                                                         خنده یک ره گذر

                                                                         از زمین و آسمان پر زدم تا کهکشان

                                                                         کام سرما می دهد لرزش دستان من

                                                                         کاکلی خیس عرق بر زیر بام

بند سرما ،بوی خاک

نورکی در پشت قاب

چشم من آتش گرفته از سرش

لب به لب می لرزد و دود هوا                             بوی سرما،بوی سرما،بوی یخ

                                                                        ریزش ابر سفید بی الک

                                                                        پنبه پنبه در هوا