به یک ستاره

هر بار بر کمان چشمان سیاهت خیره میشدم
                                                 
                                                       خود را میدیدم که چطور محو آنها شده ام

با آمدنت ساعتها از زیر هزاران چشم سبز رنگ درختان
                                                        تو را نظاره میکردم
صدای قدمهایت را میشنیدم

                                                        و نفس کشیدنت را حس میکردم

گاهی حسادت به آن زنجیر نقره ای میکردم

                                                       که چرا او با تو است و من بی تو

واژه ای بی مهنا همانند غرور قلبم را احاطه کرده بود

                                                       و زبانم را بر روی جملات بسته بود

به امید چشمانت شبها را سحر و سحر را شب میکردم

                                                         بی آنکه بدانی............
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
از من پرسیدی دوستت دارم؟
                                                   گفتم نه و رفتی

وقتی رفتی گقتم ای کاش فقط دوستت داشتم...
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ