صدای سازش

              باز هم صدای سازش مرا فرا میخواند و گواهی بودنش را میداد
                                                  
                              قلبم همانند ساعت تیک و تاک میکرد

و خبر از لحظه دیدارش میداد
                                              به حیاط خانه همسایه نگاه کردم

هزاران چشم نارنجی و زرد مرا نظاره میکردند

                                              و صدای خستگی پاهایش را میدادند
به پنجره نگاه کردم
                            
                                             دیگر چشمانم تحمل دوری نداشت

سایه اش را در پشت هزاران بافت نظاره میکردم
                                                            
                                             و صدای هنرمندش را میشنیدم

با هر بار تکان سایه و حرکات انگشتانش
          
                                             عشق را در قلبم حس میکردم

میخواستم فریاد بزنم تا صدایم را بشنود

                                            بگویم دوستت دارم

اما گویی قفلی بر لبانم حلقه زده بود

                                             و صحبت سکوت را بر آنان بسته بود

نا خود به خود آمدم و او را که مات بر من خیره شده بود نگریستم

                                            با چشمان سیاهش مرا بر انداز میکرد

زبانم قفل
                و چشمانم همچون ماهی که آب را میجوید خیره بر او

ای کاش میتوانستم بگویم .............

شیطان

شیطانی به شیطان دیگر گفت:به آن مرد مقدس متواضع نگاه کن که در جاده راه میرود.در این فکرم که به سراغش بروم و روحش را در اختیار بگیرم.
رفیقش گفت:به حرفت گوش نمی دهد،تنها به چیزهای مقدس می اندیشد.
اما شیطان،به همان روش مشتاق و متعصب همیشگی اش،خود را به شکل ملک مقرب جبرائیل در آورد و در برابر مرد ظاهر شد.
گفت:آمده ام به تو کمک کنم.
مرد مقدس گفت:باید من را با شخص دیگری اشتباه گرفته باشی.من در زندگی ام کاری نکرده ام که سزاوار توجه یک فرشته باشم.
و به راه خود ادامه داد ،بی آنکه هرگز بداند از چه چیزی گریخته است.
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
دیدم که تو دریایی و من رود شدم
                                               
                                               در وسعت چشمان تو محدود شد                             آن روز که در آتش عشق افتادم
                                               سر سبز تر از آتش غرود شدم
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
خرد نقد سرای کائنات است
                                ولیکن عشق اکسیر حیات است.

                                             

می دانم صدایم را میشنوی

دستان گرمت را در دستانم حس می کنم
                                         صدای نفس کشیدنت را در زیر باران تماشا می کنم
آسمان آرام میگیرد و مه همه جا را فرا می گیرد
                                             تو را می جویم اما تنها قدمهایت را می بینم
سرما حس دویدن را از من می رباید
                                           درختان با شاخکهای خود به سویم در حرکتند
صدای قلبم آرامش جنگل را میزداید
                                           و من مانند خرگوشی راه چاره می جویم
به روبرو  می نگرم و تو را صدا میکنم
                                                   می دانم صدایم را میشنوی
پس مرا رها مکن
                       ....................
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
                        یک ضرب المثل قدیمی می گوید:
ـ میمون پیر دست اش را داخل نارگیل نمی کند.
در هندوستان،شکار گران برای شکار میمون سوراخ کوچکی در نارگیل ایجاد می کنند،
یک موز در آن می گذارند و زیر خاک پنهان اش می کنند. میمون دست اش را به داخل
 نارگیل می برد و به موز چنگ می اندازد،اما دیگر نمی تواند دست اش را بیرون بکشد
چون مشت اش از دهانه سوراخ خارج نمی شود. فقط به خاطر اینکه حاضر نیست ـ
میوه را رها کند. در این جا،میمون درگیر یک جنگ ناممکن معطل می ماند و سر انجام شکار می شود.
همین ماجرا،دقیقآدر زندگی ما هم رخ میدهد.
ضرورت دست یابی به چیزهای مختلف در زندگی،ما را زندانی آن چیزها می کند. در حقیقت متوجه نیستیم که از دست دادن بخشی از چیزی،بهتر است تا از دست دادن کل آن چیز.
در تله گرفتار می شویم، اما از چیزی که به دست آورده ایم، دست نمی کشیم. خودمان را عاقل می دانیم، اما میدانیم که این رفتار یک جور حماقت است
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
عاقلان نقطه پرگار وجودنم ولی
عشق میداند که در این دایره سر گردانند